hayattaki hiyerarşilere dair

şimdi dünyadaki hiçbir insanı kendimden büyük ve üstün görme eğiliminde değilim. kendimi büyük gördüğümden değil, insanları abartmamak gerektiğinden. tarihe geçmiş büyük mucitler, kahraman liderler, peygamberler, karl marx'dan michael jackson'a, istisnasız hepsi ölü. demek ki sonuçta dünya kimseye kalmıyor.

ölüleri bi tarafa bırakıp yaşayanlara dönecek olursak. barack obama ve eda taşpınar başta olmak üzere dünya üzerindeki istisnasız tüm insanlar sıçıyor. ve ben sıçan hiçbir insan evladını idolleştirmeyi kendime yediremiyorum. sonuçta adam her gün 5-45 dakikasını tuvalette oturup sıçarak geçiriyor. 2 apartman sahibi olan milyoner ev sahibimizle her gün aynı kanalizasyon sistemine sıçıyoruz. eşitiz yani bu düzlemde. totale vurunca kıvanç tatlıtuğ'la da aynı sisteme sıçtığım sonucuna varabiliyorum. istediği kadar yakışıklı olabilir, hala sıçıyor.

keza obama da öyle.. beyaz saray'daki alelade bi hizmetçiyle aynı kanalizasyona sıçıyor. şimdi birisi kalkıp obama'nın güvenlik gerekçeleriyle fbi tarafından farklı bir kanalizasyona sıçırttırıldığını iddia edebilir, o başka, alakasız.

yani böyleyiz işte. bi gün bu boş etkinlikten azade bir insan yeryüzüne inerse o gün ben de onu başımın üstünde tutarım. o güne kadar böyle.